Dagelijkse Poëzie, mijn interactieve performance tijdens de winteracademie (projectweken van de HKU). Ik wilde mensen de schoonheid in het dagelijkse laten zien, juist door ze niet te laten kijken. Een vertelling van details over toevallige passanten, de verhalen die ze je laten zien in blikken, beweging en uiterlijk. Zonder dat ze daar zelf notie van hebben. Daarna kreeg het publiek een koptelefoon met een geluidsfragment ('once there was a hush puppy' van Ben Zeitlin), waarbij ze juist de geluiden van de straat niet konden horen. Automatisch veranderen de beelden van voorbijgangers, auto's, bussen etc. in een groot filmfragment. Ten slotte liet het publiek momenten die ze wilden delen achter met stoepkrijt op het Janskerkhof.
0 Comments
Leave a Reply. |
|